TANTE JO OVERLEDEN

Vanmorgen is in alle rust Jo Broekmeulen-Hemelaar ingeslapen, de ochtend na haar 88ste verjaardag.

Na haar opname in het ziekenhuis sprak ik tante Jo over haar situatie, maar het gesprek ging al weer snel over familieherinneringen. Eerder zette ze al diverse liedjes die haar moeder zong voor mij op papier, en zo schoot haar in het ziekenhuis spontaan een vaste uitdrukking van haar moeder te binnen: Je kan ze wel voor de kop, maar niet in de krop kijken. Door haar brede belangstelling kon ze over veel zaken meepraten, waarbij ze net als broers en zusters kon bogen op een sterk geheugen. Zij zal door velen bovenal herinnerd worden als een allerhartelijkste vrouw, die de positieve kant van het leven wilde zien. Jo Hemelaar trad in 1952 in het huwelijk met binnenvaartschipper Jan Broekmeulen (1926-1996), en het echtpaar kreeg zes kinderen.

Als kind kwam ik bij tante Jo in Osdorp over de vloer, en ik weet nog dat er op zekere dag iets in de lucht leek te hangen, de kinderen waren drukker. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, vertelde neef Johan: "Mijn vader komt thuis". En toen de kinderen bij zijn terugkeer met hun vader dolden, toen besefte ik pas goed hoe bijzonder dit was. Afscheid van schippersvader is een domper op de vreugde, maar het weerzien des te leuker. Na zijn schippersloopbaan werkte oom Jan jarenlang bij de gemeente, en in zijn vrije tijd herbouwde hij met zijn kinderen een schip aan de Ringvaart, waar ze later nog menige reis mee zouden maken. Ter herinnering aan tante Jo en ome Jan onderstaande foto.

Familie en dierbaren heel veel sterkte toegewenst.

 Henk