De voorbereidingen zijn rond, de uitnodigingen de deur uit, veel enthousiaste reacties volgen, en er kan weinig meer mis gaan. Maar een maand voor de grote feestdag komt Oom Bens jongste broer Gerrie onverwacht te overlijden, en zo’n trieste gebeurtenis laat bij de familie zijn sporen na. Het is een schrale troost te weten dat oom Gerrie - net teruggekeerd van vakantie – vredig is ingeslapen bij het uitpakken van de koffers.
Het is zondagmiddag 5 oktober 2003, de feestzaal van het Mercure Hotel is gezellig ingericht, de geluidsinstallatie staat klaar, we zijn er klaar voor. Wim heeft de feestelingen van de Nieuwe Looiersstraat opgehaald, en langzaamaan stroomt de zaal vol met familie. Een opgewekte maar ook een aangrijpende gebeurtenis, want de Haselaars en de Broekmeulens zag ik in de loop van jaren nog wel eens, maar de kinderen van Oom Gerrie had ik al zeker dertig jaar niet gezien! Het is een volle bak, er heerst vrolijkheid, er is natuurlijk veel bij te kletsen, Irene is spreekstalmeester. Ze praat de middag monter aan elkaar, zingt liedjes die voor de jarige en anderen een speciale betekenis hebben en natuurlijk uit de feestbundel – waaraan we nog wel eens een log zullen wijden. Dan wordt (zie foto) de feesttaart binnen gereden, voorzien van een marsepeinen afbeelding van een jonge Ben – dat heeft Klaas maar weer mooi geregeld. De Oom Ben snijdt zorgvuldig de taart aan en ieder krijgt een lekker punt aangereikt.
Intussen weten tante Myria en oom Mario nog niet, dat ook zij deze middag in het zonnetje zullen worden gezet. Van de oude garde zijn alleen Oom Ben en mijn ouders op de hoogte, dus als oom Anton mij tussentijds waarschuwt dat niet alle boekjes dezelfde inhoud hebben, maak ik hem snel duidelijk dat het om een verrassing gaat. Dan neemt Irene het woord, en onthult dat het eigenlijk niet alleen een feest is voor de 75-jarige, maar bovendien voor tante Myria en Oom Mario, die maar liefst 40 jaar getrouwd zijn! Vlug wordt de oude garde van complete liedboekjes voorzien, waarin ook teksten voor het Smaragden paar zijn opgenomen, en kan er weer naar hartelust gezongen worden. De missie is geslaagd, de twee zijn inderdaad blij verrast. Na uren van feestvreugde nadert het einde van de middag, en krijgt Oom Ben tot slot het woord. Zichtbaar onder de indruk pakt hij de microfoon, en bedankt alle aanwezigen welgemeend voor het geslaagde feest.
Naast alle waardering voor ieders inzet waardoor de middag fantastisch is verlopen (vakkundige presentatie en muzikale omlijsting van Irene en Paul, organisatorische inspanningen van Klaas en anderen, en natuurlijk alle familieleden die dit wilden meevieren) breng ik daarbij toch nog even de geslaagde toespraak van Nico Hemelaar in herinnering. Onze neef hield niet alleen een enthousiaste verhandeling over zijn jarige oom waarbij tal van dierbare en vrolijke herinneringen aan bod kwamen (Oom Ben kon zijn neuspunt met zijn tong aanraken!), maar vervolgens hield hij voor het Smaragden bruidspaar een gloedvol betoog... in het Italiaans! In een woord: indrukwekkend. Speciaal voor dit Benlog heeft Nico nog naar zijn toespraak gezocht, maar zoals dat gaat is deze bij vervanging van een computer verloren gegaan. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Dit log over de laatste verjaardag van Oom Ben verschijnt n.a.v. diens sterfdag, vandaag precies drie jaar geleden.
Henk
